Dinler Tarihi

Matta 7: 21
“Bana, 'Ya Rab, ya Rab!' diye seslenen herkes Göklerin Egemenliğine girmeyecek. Ancak göklerdeki Babamın isteğini yerine getiren girecektir.”



Aslında bu ayette sorulması gerekilen bir konu vardır. Baba kimdir? Yani baba derken kimi anlamalıyız? İsa Mesih bunu şöyle açıklıyor:

Yuhanna 10:30: ''Baba ve ben biriz.''

Ancak bu tuhaf değil mi? Hem bana Ya rab Ya rab diye seslenen Göklerin egemenliğine giremeyecek, hemde Babanın yani Babanın ta kendisi olan İsa Mesihin isteğini yerine getirerek gireceğiz. Aslında bu ayeti anlamak için Yakub'un Mektubu 2.Bölüm İman ve Eylem konusunu okumalıyız. Der ki:


İman ve Eylem


14Kardeşlerim, birisi, “Benim imanım var” deyip de sözünü işleriyle kanıtlamazsa bu neye yarar? Bu tür iman onu kurtarabilir mi?

15Eğer bir kardeş ya da kız kardeş çıplaksa, o gün için gerekli yiyecekten yoksunsa,

16bu kişilere sizlerden biri, “Esenlikle gidin; ısınmanız, doyurulmanız için her ne gerekiyorsa size bol bol sağlansın” dileğinde bulunur da, onların bedenine gerekli yardımı sunmazsa, bu neye yarar?

17İman konusuna şu açıdan bakılsın: Yapılan işlerle kanıtlanmayan iman kendi başına ölüdür.

18Birisi çıkıp şöyle diyebilir: “Senin imanın varsa, benim de işlerim var.” Verilecek yanıt şudur: “İşlerle kanıtlanmayan o imanı sen bana göster; ben de sana işlerimle kanıtlanan imanı göstereceğim.”

19Sen Tanrı’nın birliğine inanıyor musun? Çok iyi ediyorsun. Buna cinler de inanıyor, hem de titriyorlar.

20Bilmek ister misin, ey boş insan? Yapılan işlerle kanıtlanmayan iman yararsızdır.

21Atamız İbrahim, ‘oğlu İshak’ı sunak üstünde sunmakla’ yapılan işler sonucunda doğrulukla donatılmadı mı?

22Onda imanın, işlerle atbaşı beraber gittiğini görüyorsun. Böylece iman, yapılan işler sonucunda yetkinliğe erdi.

23Bu gelişimde Kutsal Yazı’daki şu söz yerine geldi: ‘İbrahim Tanrı’ya iman etti ve bu ona doğruluk sayıldı.’ Ve İbrahim’e ‘Tanrı’nın dostu’ dendi.


Eğer 19. ayeti okursanız Tanrının Tek oluğunu anlarsınız. Ve eğer ayetlerin tamamını okumuşsanız anlarsınız ki, birisinin O’na Rab Rab diye seslenmesi yeterli değildir. Bu kişi aynı zamanda buna içtenlikle inanmalıdır da. 17. ayette diyor ki:

17İman konusuna şu açıdan bakılsın: Yapılan işlerle kanıtlanmayan iman kendi başına ölüdür.

Yani İsa Mesih bana Ya Rab diyen Göklerin egemenliğine giremez derken, Tanrıya yan kendisine boşu boşuna seslenip, gerçekte tanrının yani İsa'nın Emrini getirmeyen Göklerin egemenliğine giremeyecektir. Ancak bazı üç kağıtçılar İsa ya Dua etmenin ve Ya Rab diye seslenmenin yanlış olduğunu ortaya atmışlardır. Yani sadece babaya dua etmeyi ön görmüşlerdir. Peki o zaman, bende kendilerine yine İncil'den ayetler vererek açıklıyorum. Böylece İsa'nın aynı zamanda Baba'nın ta kendisi olduğunu anlarlar diye:

Yahudiler, «Sen daha elli yaşında bile değilsin. İbrahim'i de mi gördün?» dediler. İsa, «Size doğrusunu söyleyeyim, İbrahim doğmadan önce ben varım» dedi. O zaman İsa'yı taşlamak için yerden taş aldılar, ama O gizlenip tapınaktan çıktı. ( Yuhanna 8:57-59 )
" Ben ve Baba biriz.» Yahudiler O'nu taşlamak için yerden yine taş aldılar. İsa onlara, «Size Baba'dan kaynaklanan birçok iyi işler gösterdim» dedi. «Bu işlerden hangisi için beni taşlıyorsunuz?» Yahudiler şöyle cevap verdiler: «Seni iyi işlerden ötürü değil, küfür ettiğin için taşlıyoruz. İnsan olduğun halde Tanrı olduğunu ileri sürüyorsun.»" ( Yuhanna 10:30-33 )

"İsa yüksek sesle, «Bana iman eden bana değil, beni gönderene iman etmiş olur» dedi. «Beni gören, beni göndereni de görür. Bana iman eden hiç kimse karanlıkta kalmasın diye, dünyaya ışık olarak geldim." ( Yuhanna 12:44-46 )

"Onların ayaklarını yıkadıktan sonra giyinip yine sofraya oturdu. Onlara, «Size ne yaptığımı anlıyor musunuz?» dedi. «Siz beni Öğretmen ve Rab diye çağırıyorsunuz. Doğru söylüyorsunuz, öyleyim. Ben Rab ve Öğretmen olduğum halde ayaklarınızı yıkadım; öyleyse, sizler de birbirinizin ayaklarını yıkamalısınız." ( Yuhanna 13:12-14 )

"İsa ona, «Yol, gerçek ve yaşam ben'im» dedi. «Benim aracılığım olmadan Baba'ya kimse gelemez. Beni tanısaydınız, Babamı da tanırdınız. Artık O'nu tanıyorsunuz, O'nu gördünüz.» Filipus «Rab, bize Baba'yı göster, bu bize yeter» dedi. İsa, «Filipus» dedi, «bunca zamandır sizinle birlikteyim. Beni daha tanımadın mı? Beni görmüş olan, Baba'yı görmüştür. Sen nasıl, 'Bize Baba'yı göster' diyorsun?" ( Yuhanna 14:6-9 )


Ne tuhaftır ki İsa, o üçkağıtçıların aksine kendi adıyla dua edilmesini istemiştir:

İsa’nın ismiyle dua etmek, Yuhanna14:13-14’de öğretilmiştir. Bu ayetler şöyle der: “Baba Oğul’da yüceltilsin diye, benim adımla dilediğiniz her şeyi yapacağım. Benim adımla benden ne dilerseniz yapacağım.” Bazı insanlar, bir duanın sonunda “İsa’nın ismiyle” demenin Tanrı’nın istenilen şeyi her zaman vermesiyle sonuçlandığını düşünerek bu ayeti yanlış kullanırlar. Aslında böyle yapmak, “İsa’nın ismiyle” sözüne sihirli bir formül olarak davranmaktır. Bu da Kutsal Kitap’a tamamen aykırı olan bir şeydir.

İsa’nın ismiyle dua etmek, Baba Tanrı’nın önüne O’nun Oğlu İsa’nın ismiyle geldiğimiz için O’nun otoritesiyle dua etmek ve O’ndan dualarımız hakkında bir şey yapmasını istemektir. İsa’nın ismiyle dua etmek, Tanrı’nın isteğine göre dua etmekle aynı anlamdadır, “Tanrı’nın önünde güvenimiz şu ki, O’nun isteğine uygun ne dilersek bizi işitir. Her ne dilersek bizi işittiğini bildiğimize göre, O’ndan dilediklerimizi aldığımızı da biliriz” (1 Yuhanna 5:14-15). İsa’nın ismiyle dua etmek, İsa’yı onurlandırıp yüceltecek şeyler için dua etmektir.

Bir duanın sonunda “İsa’nın ismiyle” demek sihirli bir formül değildir. Eğer duada istediğimiz şey Tanrı’nın yüceliği için değilse ve O’nun isteğine aykırıysa, “İsa’nın ismiyle” demek anlamsızdır. Önemli olan bir duanın sonuna belirli sözcükleri eklemek değil, gerçekten İsa’nın ismiyle ve O’nun yüceliği için dua etmektir. Duada önemli olan kullandığımız sözcükler değil, duanın arkasındaki amaçtır. Tanrı’nın isteğine uygun olan şeyler için dua etmek İsa’nın ismiyle dua etmenin özüdür

İşte bu şekilde bir kişinin içinde bulunabileceği durumlardan birisi budur: İman ikrarı yüreğindeki gerçek imanın göstergesi olan bir kişinin imanı bir başka deyişle GERÇEK imandır.